اقلا مدینه چادری بود…

معمولا در فیلم هایی که در داخل ایران ساخته می شوند، کاراکترهای چادری قابل باور نیستند اما…

خسته شده بودیم بس که چادری های رمضان یا به زور سرشان چادر بود از فرط اجبار بابا حاجیشان! یا انقدر خوب مطلق بودند که باورشان محال بود.

خسته شده بودیم بس که گدا های فیلم هامان چادری بودند و مرفهان و متمولین خوش لباس و شیک و بی چادر!

خسته شده بودیم بس که کلفت خانه ها را در چادر می دیدم و از فرط نداری و زندگی پایین شهری مذهبی بودند!

در صدا و سیمای حکومت اسلامی مان بیش از هر روشنفکر غرب زده دیگری خدمت کردیم به این باور که دین، افیون توده هاست و مذهب، دست آویزی برای تحمل بدبختی ها!

خانم دکترها درفیلم های ما چادری نمی شوند! مهندسان چادری نیستند! مدیران چادری نیستند و چرا راه دور برویم. همین ستایش خودمان! چون هنوز به سختی زندگی می کند چادری است و رفیق محجبه روزهای جوانی اش چون وضع مالی اش از این رو به آن رو شده و به قول خودش عاقلانه ازدواج کرده!!! قید چادر را زده !

از آن طرف پشت بام هم زیاد افتاده ایم! گاه چادری های تحصیل کرده فیلم هامان آن قدر بزک کرده اند که محجبه اند اما حیا ندارند! یا عناصری را چادر می پوشانیم که بدحجابی و بی حجابی هاشان در عالم واقع بدجور توی ذوق می زند!

خدارا شکر که مدینه چادری بود… که عاقل بود. که خوب مطلق نبود. که باوقار بود. مدیر بود. مدبر بود. در رفاه بود. بیمار بود. داغ دیده بود. عادی بود! و با همه این اوصاف چادری بود!

[tabs][tabs][tab title=”منبع “]حجابکده[/tab][/tabs]