سخنی که شاید بسیاری از حرف و حدیث ها را روشن کند…
بسیاری از استدلال های ما در زمانی که گیر می افتیم این است که مثلا فرد حزب اللهی ای که گناه کرده از ما نیست و یا عملش چه ربطی به اسلام دارد؟!
دو نوع دیدگاه در دنیا درمورد ادیان وجود دارد. برخی که عموما مردم هستند دین را با معیار اعمال دینداران آن دین می دانند مثلا مسلمانان هر روز ۵ مرتبه نماز می خوانند و….
اما گروه دیگر از روی پیشوایان و علمای آن دین، آن دین را می شناسند که معمولا عموم مردم از این نوع نیستند.
اما چرا؟
دلیلش در کشور ما تقریبا واضح است. رابطه مردم با علما، رابطه ای یک طرفه است. این مردم هستند که به سوی علما می روند. علما (مگر در معدود اوقات) به سراغ مردم نمی روند. مثلا در ایامی مانند محرم یا ما مبارک رمضان، حوزه های علمیه، طلبه های خود را برای تبلیغ به شهرهای مختلف می فرستند. این می شود رفتن عالم به سوی کسی که می خواهد بداند.
هیچ گاه هیچ دینی به پیروزی نرسیده است مگر اینکه زعمای آن دین به سراغ مردم رفته اند. پیامبر اکرم(ص) در ابتدای رسالتشان به دنبال مردم می رفتند. حتی اگر ائمه ما نمی توانستند به سراغ مردم بروند آنها را رها نکرده و فرستاده هایی را به سراغ مردم می فرستادند.
اما دیدگاه مردم را چه کنیم؟
از هر دو طرف باید حواسمان به مردم خوب کشورمان باشد. آنها ذاتا به دنبال فساد نیستند و نباید مردم خودمان را انکار کنیم. از طرفی علمای ما به دنبال مردم بروند و از طرفی ما که ادعای اطاعت از اسلام را داریم به درستی انجام وظیفه کنیم. یادمان باشد که اسلام سوپر مارکتی نیست که هرچه بخواهیم از آن برداریم و هرچه نخواهیم برنداریم…
بسیاری از مردم مسلمان ما و مدعیان اطاعت از اسلام، خمس نمی دهند. بسیاری از ایشان در محافل فامیلی حجاب مناسب را رعایت نمی کنند. بسیاری از همین مردم مسلمان و مدعی وقتی می خواهند مالیات بدهند به تمامی ابزارها متوسل می شوند تا از حق حکومت گذشته و در جیب و دهان خانواده شان بگذارند.
درست است که دین نباید از روی اعمال مطیعانش شناخته شود ولی این طور هم نیست که اعمال ما تاثیری نداشته باشد. چادری ای که دهانش به ناسزا باز می شوند یکی از آنهایی است که وارد سوپرمارکت اسلام شده است نه دین اسلام.
هرکس که اسیدی بپاشد (چه از قماش ما باشد و چه قماشی دیگر) نباید اعمالش به پای دینش نوشته شود. به همین خاطر است که هرکس در این زمینه بازداشت شود و گناهکار شناخته شود باید قصاص شود چه مدعی اسلام و چه غیرمدعی آن.
یادمان باشد که مردم چشمشان به رفتارهای ماست. اگر درست و خوب رفتار کنیم ما را دوست می دارند و وقتی ما را دوست بدارند سعی می کنند تا خودشان را شبیه به ما کنند و وقتی شبیه ما شدند با این سوال مواجه می شوند که چرا من این شکلی شده ام؟ آن موقع است که به سراغ چرایی حجاب و لباس و نوع اخلاقشان می روند و آن موقع به سراغ علما، معنویت و کسب علم در زمینه زندگی شان خواهند رفت.
یادمان نرود که مبنای اینکه مردم به سمت اسلامی شدن بروند چیست؟ مردم ما مسلمانند اما شاید اسلامی نباشند. ما باید خودمان اسلامی شویم و اسلامی شدن را آموزش دهیم.
امید وطن دوست – نویسنده اختصاصی حجاب برتر
