سیاست های تنبیهی و تشویقی برای حجاب

تنبیه به معنی کتک زدن نیست! تنبیه یعنی متوجه کردن

هدف تربیت دینی برانگیختن افراد به شور دینی و پرداختن به مسائل دینی است. اگر این هدف را داشته باشیم تمامی فعالیت های ما باید حول این محور قرار بگیرد. وقتی می خواهیم درمورد حجاب تربیت کنیم ما نمی توانیم به طور مداوم برایش بالای منبر برویم بچه نمی تواند این را قبول کند؛ برای کودک نمی شود سخنرانی کرد بلکه باید چیز ملموسی داشته باشیم.

من باید آموزش ها را به او بدهم بعد شروع کنم به تشویق کردن اگر تشویق جواب نداد برویم سراغ تنبیه. تشویق برای لذت بردن از دین اسلام است این هدف را باید درنظر گرفت.

ما باید عمل وی را تشویق کنیم نه اینکه خودش را. باید بگوییم این کار تو مثلا حجاب پوشیدن تو چقدر خوب است…

این باید مدنظر باشد که با محبت و مهرورزی تشویق کنیم. پیامبراکرم (ص) می فرماید: محبت بنیان روش من است.

محبت خیلی مهم تر از این است که بیاییم جایزه مالی بگذاریم.

تنبیه ها مراتب دارند. مراتب تنبیه خیلی در اسلام رعایت شده است و سفارش شده است. حضرت علی (ع) می فرماید کسی که با خوب رفتار کردن اصلاح نشود با خوب کیفرکردن اصلاح می شود. مادران اصلا حق ندارند کودک را تنبیه بدنی کنند. اولین مسئله می تواند روی برگرداندن باشد یا سخن نگفتن با فرزند باشد. اگر والدین با محبت در خانه باشند این تنبیه ها به شدت جواب می دهد.

در تربیت دینی داریم که گاهی والدین تغافل کنند یعنی خودشان را به اینکه نفهمیده اند بزنند این زمانی است که فرزند یک خطایی کرده است که دائمی نیست اگر اینجا بیاییم تنبیه لفظی کنیم این مسئله برای فرزند آن مسئله (کار اشتباه) بی اهمیت می شود و به سراغ انجام آن می رود.

[tabs active=”3″][tabs] [tab title=”دانلود صوت”]دانلود برنامه رادیویی با حضور سرکار خانم اعرابی درمورد تنبیه و تشویق با حجم ۷٫۴ مگابایت [/tab] [/tabs]