آیا باید منتظر بنشینیم؟

مسئله حجاب، مسئله ای است که به طور کلی نباید مسئله ای جنجالی باشد. به دلیل اینکه دلایل ساده ای برای پذیرش آن وجود دارد اما گاهی خود ما قدری آن را برای خودمان و دیگران سخت می کنیم.

یکی از این سختی هایی که می شود به آن اشاره کرد این است که کاری که به مردم مربوط است به ارگان ها ارجاع دهیم. بسیاری از مسائل اسلامی ما امروزه در اختیار دولت ها قرارگرفته است از امر به معروف و نهی از منکر که روزی قرارگاهی در خیابان آزادی تهران داشت و اکنون به سوله ای در کنار سازمان حج و زیارت تبدیل شده تا مسئله حجاب و باحجاب کردن کم حجاب ها…

نکته بدتر این است که جدای از اینکه مسئولیت عمده این مسائل را به دولت سپرده ایم خودمان هم فکر کرده ایم دیگر مسئولیتی نداریم و به راحتی می توانیم پایمان را روی آن یکی بیندازیم و بگوییم بله دیگر! دولت کارش را انجام می دهد. جالب تر اینکه اگر دولت ها اشتباهی کنند ما طلب کار هم می شویم!! درحالی که این مسئولیت در وهله اول به عهده خودمان بوده است.

هیچ یک از دولت هایی که تاکنون به قدرت رسیده اند نتوانسته اند کاری برای مسائل فرهنگی کشور انجام دهند چون این کارها به تنهایی از پس دولت ساخته نیست. به همین خاطر رهبرانقلاب در فرمان اخیرشان به شورای عالی انقلاب فرهنگی، حمایت از کسانی که با پای برهنه به این عرصه آمده اند را برای این شورا الزامی دانستند.

در دولت، بسیار سخت است کسی را پیدا کرد که دغدغه مند باشد. جدای از اینکه پارتی بازی به سادگی در سازمان ها (از قدیم الایام) مشهود است، کسانی هم که به عنوان کارمند فعالیت می کنند چندان دلسوزی نسبت به مسائل فرهنگی ندارند (تازه اگر عنادی نداشته باشند!)

از طرف دیگر یادمان نیز باشد که برخاستن برای احیای حجاب و عفاف در جامعه با قشون کشی امکان پذیر نیست. قشون کشی، آخرین مرحله امر به معروف و نهی از منکر است و تا چندین مرحله قبلی بی اثر نشود نمی توان به سوی مرحله آخر که نیازمند حکم حاکم شرع نیز هست رفت اما از طرف دیگر نیز نمی توانیم منتظر اقدامات بی اثر دولت ها بنشینیم

امید وطن دوست – نویسنده اختصاصی وب سایت حجاب برتر

نوشته های مرتبط:

راهکارهای ترویج فرهنگ حجاب حجاب اقلیت های دینی صدراسلام مختصر و مفید ۱۷ راهکار برای جلوگیری از بدحجابی