خاطره ای از یکی از دختران امام خمینی(ره) که بیانگر روش تربیتی امام خمینی(ره) در زمینه حجاب و دختران محجبه نیز می باشد.
امام خمینی و حجاب
روش تربیتی امام بسیار قاطعانه بود، آنچنان جذبه ای داشتند که ما خود به خود از ایشان حساب می بردیم و مواظب رفتارمان بودیم. در صورتی که ایشان تغیر نداشتند و کتکی نمی زدند. ایشان همیشه مقید بودند ما از مغازه چیزی نخریم. با اینکه ما بچه بودیم.
من یک دختر ده-یازده ساله بودم. رفته بودم زیر گذر کاغذ بخرم، همان طور که تند می آمدم و صورتم را خیلی خوب نگرفته بودم (البته مکلف بودم. تا مکلف نبودیم، هیچ تکلیفی بر ما بار نمی کردند) دیدم آقا دارند می آیند و مرا دیدند. چون هم صورتم تقریبا باز بود و هم تند می آمدم و با ایشان روبرو شدم، به قدری ترسیدم که وحشت کردم و دو روز در منزل پنهان شدم. یعنی سر سفره حاضر نمی شدم. یک جوری بهانه می کردم و نمی رفتم سر سفره. ایشان هم نمی گفتند: چرا فریده نمی آید؟؛ در صورتی که اگر یکی از بچه ها یک روز سر سفره نبود، مقید بودند بپرسند: چطور نیست؟ چرا سر سفره نیست؟؛ اگر خانه بودیم باید سر سفره حاضر می شدیم و اگر هم خانه نبودیم، می پرسیدند چرا نیستیم، چون ما اصلا حق نداشتیم بدون خانم جایی برویم. ولی ایشان می دانستند من برای چه رو نشان نمی دهم، به همین دلیل اصلا هم به روی خودشان نیاوردند.
